خدایا توفیق بده تا کمی بتوانم امر به معروف کنم.
ما ه محرم نزدیک است و دوباره یاد آقا امام حسین (ع) که به خاطر امر به معروف و نهی از منکر جان خود و یاران و فرزندانش را برای رضای خدا فدا کرد بیافتیم.
چند پرسش داشتم از مسئولین نظام امیدوارم حرفهای مرا سیاسی برداشت نکنید که این حرفها همه مربوط به طرز فکر من است و اگر کسی گمان می برد که اشتباه می کنم لطفامرا راهنمایی کند.
رهبرم عزیزم
رئیس جمهور منتخبم
رئیس قوه قضائیه محترم
نمایندگان عزیز و...
من کیستم؟آیا من فرزند ایران نیستم؟آیا من زاده این خاک و این سرزمین پر گوهر نیستم؟آیا من و ما انسان نیستیم؟پس چرا؟
29 سال سن دارم و هنوز مجردم چرا؟
چون شغل دارم ولی حقوق 180 هزار تومانی دارم و پدر و مادری که ندارند مرا کمک کنند بلکه من باید در این اوضاع و احوال که به فکر فراهم آوردن آینده و زندگی باشم باید به فکر آنها و دیگران باشم و از خود غافل.
آری چگونه در این اوضاع و احوال می توان پول پیش خانه را تهیه کرد؟ چگونه می توان وسایل اولیه ازدواج را مهیا کرد؟ چگونه می توان دختری پیدا کرد که بدون هیچ خواسته ای حتی کمترین را پیدا کرد و اگر هم پیدا شود پس وجدان من چه می شود؟
برای گرفتن وام باید ترسید چرا که نه ضامن داریم نه پول که در بانک بگذاریم تا وام بگیریم نه سند منزل داریمو نه امنیت شغلی؟
به کدام بنازم ؟
حال من باید چگونه فکر کنم نسبت به مسئولین نظامم ؟
شما بگوئید ؟
من مقصرم که فرزند ایرانم و آیا ما طرفدار حرف حق هستیم؟
آیا مکتب ما مکتب حسینی است پس چرا؟بیشتر را میگذارم تا پاسخم را بشنوم؟
امیدوارم نه تنها من بلکه بدانید در این جامعه فرزندان زیادی هستند که مشکلاتشان بیشتر از من است و تنها پشتوانه این مملکت بعد از خدا همین مردم هستند و قدر این مردم را بدانید تا خداوند به همه ما ترحم نماید .
انشاءالله خداوند به مسئولین و رهبرم سلامتی توفیق خدمتگزاری را عنایت نماید.
فرزندی از دیار مردان ایران.
